Hudeybiye Antlaşması, 628 yılında (Hicretin 6. Ayı) Peygamber Efendimiz ve Ashabının umre ziyareti yapmak için Medine'den Hudeybi'ye hareket etmesi sonucu, Kureyşlilerin Müslümanları Mekke'ye almama kararı ile sağlanan ve Müslümanların aleyhine kurallar içeren bir antlaşmadır.

Mekke'nin müşrikleri, Medine'yi gasp etmek, Peygamber Efendi'mizi öldürmek ve Müslümanlığı yok etmek adına bin bir türlü çareye başvurmuş, bütün imkânlarını zorlamış, ancak başarılı olamamışlardır. Müslümanlık günden güne yayılarak, sayıca oldukça artmıştır. Fakat henüz Medine dışında bulunan topluluklar Müslümanlığı tam olarak tanıyamamıştır. Kâbe'nin yakınında bulunan Kureyş Kabilesi, Hz. Muhammed'i kendi içlerinden çıkmasına rağmen benimsememiş, bulunduğu topraklardan çıkarmışlardır. Bu nedenle Müslümanlığı Medine'nin dışına yaymak, kabilelere kabullendirmek için Mekkeliler ile bir antlaşma yapılması gerekiyordu. Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed Mekkeliler ile antlaşma yaparak, Müslümanlığı diğer bütün gruplara tanıtmayı arzuluyordu. Ayrıca Mekke'den ayrılmak zorunda kalan Müslümanlar, ayrılmak zorunda bırakıldıkları topraklarına karşı özlem içerisindeydi. Her zaman dua ve namazlarında yöneldikleri Kabe'yi 6 yıldır ziyaret edemiyorlar ve özlemini çekiyorlardı. Kabe'yi görmek ve ziyaret etmek tüm Müslümanların içinde büyük bir özlem haline gelmişti.

Hicretin 6. Yılında Peygamber Efendi'miz rüyasında Kabe'yi ziyaret ettiğini görmüş ve çok kısa zaman sonra Müslümanlar ile Mekke'ye Kabe'yi ziyarete gideceklerini ashabına bildirmiş ve hazırlıklara başlanmıştı. Ancak o aylarda savaş yapılması yasaktı. Müslümanların tek gayesi savaş olmadan Kabe'yi ziyaret edebilmekti. Peygamber Efendimiz Mekkelileri ürkütmemek için ashabının silahlanmasına müsaade etmemiş, yalnızca birer tane kılıç almalarını istemişti. Hac ziyareti için Mekke'ye gidecek düşman toplulukları ile yolda karşı karşıya kalmamak için, ziyaretini Kâbe ziyareti zamanından önce yapmaya karar vermişti. Yanlarına 70 tane deve alarak, umre ziyareti için ihrama girmişler, yolda herhangi bir olumsuzlukla karşılaşmamak için 20 kadar Müslümanı öncü olarak tayin etmiş ve önden göndermişlerdi.

Mekkeliler Peygamber Efendi'mizin Kabe'yi ziyaret için yola çıktığının haberini almış ve paniğe kapılmıştı. Müslümanları Kabe'ye almamak için kararlılardı. İçlerinden öncü seçerek 200 kadar kişiyi aracı olarak Peygamber Efendi'mize kendilerini Mekke'ye almayacaklarını bildirmek için göndermişlerdi. Ancak Peygamber Efendi'miz bu kararı aracıları sayesinde öğrenmiş Kabe'ye gidiş yolunu değiştirerek Hudeybiye'ye sağ salim ulaşmışlardı.

Bu arada bir elçi, Peygamber Efendi'mize Kureyş'lilerin Müslümanları Mekke'ye almayacağını ve savaş için hazırlık yaptıklarını bildirmişti. Fakat Peygamber'imizin amacı kesinlikle savaş yapmak değildi, Kabe'yi ziyaret etmekti. Kureyş'liler ile görüşebilmek için, Hz. Osman'ı önden Mekke'ye göndermişti. Hz. Osman Kureyş'in ileri gelenleri ile görüşmüş, niyetlerinin savaş değil, sadece Kabe'yi ziyaret etmek olduğunu bildirmişti. Ancak Mekkeliler bu isteği kabul etmeyerek Hz. Osman'a istersen Kabe'yi sen ziyaret edebilirsin demişlerdi, Hz. Osman bu teklifi kabul etmedi. Hz. Osman'ın bu teklife karşı çıkması Mekkelileri öfkelendirdi, Mekkeliler Hz. Osman'ı takibe alarak Onun Mekke'den ayrılmasına izin vermemişti.

Hz Osman'ın geri dönmemesi Müslümanları telaşlandırdı ve öldürüleceğine dair söylentiler çıkmıştı. Peygamber Efendi'miz Her olasılığa karşı tedbirlerini almıştı. Müslüman kardeşlerinden Allah için yapacakları savaşta, canlarını feda etmekten kaçınmayacaklarına dair söz vermeleri için yanına çağırdı. Hudeybiye'de tüm Müslümanlar Peygamberimize Allah için sonuna kadar savaşacaklarına dair söz verdiler. Mekkeliler Müslümanların birbirine kenetlendiğini görünce Hz. Osman'ı serbest bıraktı ve Peygamber Efendi'mize barış yapmak için aracılar gönderdi.

Hudeybiye Antlaşmasındaki bu şartlar Müslümanları oldukça üzmüştü. Çünkü her şey Müslümanların aleyhineydi. Fakat bu antlaşmanın Müslümanlar için faydalı olacağını Peygamber Efendi'miz biliyordu. Bu yüzden bütün şartları tereddütsüz kabullenmişti. Hudeybiye'den dönüşte 'Fetih Süresi' 'inmişti. Alla hu Teâlâ bu antlaşmanın yenilgi değil, kazanç olduğunu bildirmişti. Gerçekten de Hudeybiye Antlaşması Müslümanların Medine haricinde yayılmasını sağlayan bir başlangıç olmuştu. Mekkeliler Hudeybiye Antlaşmasına kadar Müslümanları ufak ve yok olmaya mahküm bir topluluk olarak görüyordu. Bu antlaşma sayesinde Müslümanların ne denli büyüdüğünü onlarda anlamıştı. Bu antlaşmanın arkasından müşrikler ve Müslümanlar arasında iletişim daha fazla arttı ve peygamber Efendi'miz Müslümanlığı daha rahat bir şekilde duyurmaya başladı. Hudeybiye Antlaşmasından sonra gelen yaklaşık 2 yıllık sürede Müslümanların sayısı kat kat artmaya başladı. Hudeybiye Antlaşması 2 yıl kadar devam etti ve antlaşma bozuldu.